Spora część ludzi nie potrafi kochać i szanować siebie samego, a to jeden z najważniejszych punktów dotyczących naszej sfery życiowej. Brak akceptacji siebie powoduje, że nie jesteśmy w pełni zadowoleni ze swojego życia.

Niskie poczucie wartości dotyka nas wszystkich. Sprawia, że patrząc w lustro, zamiast skupiać się na pozytywnych aspektach, widzimy w sobie to, czego nie lubimy. Za duży nos, za grube uda, niewystarczający wzrost, za cienkie włosy, za dużo loków na głowie, za małe usta, za duże usta (...) Przykładów mogłabym wymienić całe mnóstwo.

Codziennie przeglądając internet natrafiamy na idealne zdjęcia, piękne, szczupłe modelki, posiadające idealną figurę. I wydaje nam się, że takie osoby są w pełni zadowolone z siebie, bo mają wszystko czego my nie mamy. I takie myślenie powoduje, że tkwimy w błędzie. Bo ten problem dotyka nawet tych "idealnych" ludzi.

Brak akceptacji siebie jest problemem powszechnym. Wielu ludzi jest niezadowolonych zarówno ze swojego wyglądu zewnętrznego jak i cech wewnętrznych. Chcemy być tacy jak inni nie wiedząc tak naprawdę jacy ci inni są.

Tak naprawdę to, za kogo się uważamy i jak siebie postrzegamy nie jest problemem zewnętrznym tylko wewnętrznym. To tkwi głęboko w nas samych, jest tak zakorzenione w naszej głowie i sercu, że ciężko jest się przez tą ścianę przebić. Gdybym teraz zapytała, za co kochasz siebie, co byś odpowiedział/a?

Niskie poczucie wartości sprawia, że nie korzystamy z życia w 100%. Podcina nam to skrzydła, nie pozwalając polecieć tak wysoko jakbyśmy w głębi serca chcieli. Niskie poczucie wartości powoduje, że godzimy się na rzeczy, których wcale nie chcemy. Pozwalamy, aby inni nami rządzili i dyrygowali, bo sami uważamy siebie za niewystarczająco dobrych. 

Czy zdarzyło Ci się kiedyś stanąć przed lustrem i powiedzieć, że siebie nienawidzisz? Jakie emocje ci wtedy towarzyszyły?

Brak akceptacji siebie jest chorobą, a jedynym sposobem na jej wyleczenie jesteśmy my sami. Lekarstwem na to jest miłość i szacunek do samego siebie. 

Kto może decydować o twojej wartości?

Tylko i wyłącznie TY! Nikt inny. Od twojego podejścia będzie zależało to jak będziesz postrzegać samego/samą siebie. To czy wybierzesz miłość czy nienawiść do siebie jest twoją sprawą i niczyją inną. To w końcu ty decydujesz o tym jakie odbicie siebie samego zobaczysz w lustrze. Jeśli będziesz widzieć piękną, wartościową kobietę, to taka będzie prawda. Jeśli w odbiciu będziesz widzieć życiową ofiarę, której nic się nie udaje, to to również będzie prawda. 

Ocena własnej wartości wpływa na każdą sferę naszego życia. Zarówno życia prywatnego, partnerskiego jak i zawodowego. Dopóki nie pokochamy siebie samych, nie będziemy mogli w pełni korzystać z życia, bo zawsze będziemy mieć z tyłu głowy to, czego w sobie nie lubimy i nie akceptujemy. 

Często niestety zapominamy o tym, że wszyscy jesteśmy wartościowymi osobami i posiadamy coś, czego nikt inny nie posiada. Coś, co sprawia, że jesteśmy indywidualną jednostką, wyróżniającą się w tłumie.

Z czym mamy największy problem?

Zdecydowanie z wyglądem zewnętrznym. Rzadko zdarza mi się usłyszeć od kogoś, że jest za mało asertywny, ale już to, że jest za gruby dużo częściej. 

Większość postanowień noworocznych dotyczy właśnie schudnięcia i zadbania o swoją figurę, pozbycia się cellulitu, zwiększenia masy mięśniowej itd. Najbardziej przejmujemy się tym, co według mnie nie ma aż tak dużego znaczenia. Dużo ważniejsze jest to, jaki dany człowiek jest, jaką jest osobą.

Ja osobiście zwracam przede wszystkim uwagę na wnętrze człowieka, a nie na to jak wygląda. Owszem, dbanie o siebie jest bardzo ważną kwestią, jednak nie przyjaźnię się z kimś tylko dlatego, że ładnie wygląda. A ty? 

Czy obracasz się tylko wśród ludzi, którzy atrakcyjnie wyglądają? A co tak naprawdę znaczy "atrakcyjnie"? Znaczenie tego słowa dla ciebie i dla mnie może być zupełnie różne. I tutaj znowu pojawia się problem z własnymi przekonaniami.

Czy potrafisz nawiązać relację z samym sobą?

Jeśli to pytanie wyda ci się absurdalne, to chciałabym ci powiedzieć, że taka właśnie relacja jest budulcem do kolejnych relacji. Bez odpowiedniego fundamentu nie postawisz domu.

Czy potrafisz powiedzieć samemu/samej sobie, że się kochasz? Że jesteś piękny/piękna? Że robisz coś dobrze?

Czy wiesz, że wiara w siebie, swoją wartość i możliwości jest cholernie ważna? Zdrowe podejście do samego siebie sprawia, że mamy w sobie siłę i energię, aby realizować swoje cele, spełniać marzenia i stawiać granice. Jeśli nie akceptujesz siebie, to dużo większą wagę przywiązujesz do słabości, których inni ludzie nawet nie zauważają. 

Zastanów się czy tego naprawdę chcesz.

W pewnym okresie swojego życia również miałam problem z akceptacją samej siebie. Musiałam przebyć długą drogę, aby przepracować ten problem i zdać sobie sprawę z tego kim jestem i jaka jestem. I to nie było ani łatwe ani przyjemne, ale było warte poświęcenia temu czasu i uwagi. Zmiana myślenia i podejścia trwa. Nic nie dzieje się ot tak, ale te małe kroki przybliżają nas ku lepszej przyszłości i zadowoleniu z życia.

Jak pokochać siebie?

1. Wypisz na kartce przynajmniej pięć cech zewnętrznych i wewnętrznych, które w sobie lubisz i napisz dlaczego tak jest. Zobaczysz, że skupienie swoich myśli na pozytywnych aspektach oddali negatywne poglądy.

2. Codziennie rano lub wieczorem, stojąc przed lustrem powiedz samemu/samej sobie, że się kochasz i że jesteś wartościową osobą i zasługujesz na szczęście.

3. Kiedy w twojej głowie zaczną pojawiać się negatywne myśli na swój temat, zamień je na słowa "Jestem taki/a jak powinienem/powinnam być". Pamiętaj, że masz wszystko czego w danym momencie potrzebujesz i jesteś taki/taka jak powinieneś/powinnaś być. Niczego ci nie brakuje.

4. Zacznij chwalić samego/samą siebie. Stwórz sobie listę w telefonie, komputerze lub na kartce papieru i codziennie wypisz przynajmniej jedną rzecz, którą zrobiłeś/aś dobrze. Może to być nawet drobnostka.

5. Pozwól sobie na popełnianie błędów. Nikt z nas nie jest idealny i każdemu zdarza się popełnić błąd. Najważniejsze, to wyciągnąć wnioski i więcej go nie popełniać.

6. Zaakceptuj siebie i pozwól sobie być po prostu sobą - dotyczy to zarówno wad i zalet. Nasze życie składa się z bagażu doświadczeń. Nie ma człowieka wolnego od wad. Każdy je posiada i ty również masz do tego prawo.

7. Nie porównuj się z innymi. Ty nie jesteś Kasią, a Kasia nie jest tobą. Ty masz swoje życie i swoje sprawy, a Kasia swoje. Postępuj w życiu tak, aby to tobie było dobrze.

8. Sprawiaj sobie przyjemności - każdy z nas na to zasługuje. Pomyślałeś/aś o jakimś prezencie dla siebie samego/samej raz w miesiącu?

9. Wybacz sobie. Pozwól odejść przeszłości. Ona już nie wróci i nie ma sensu winić się za to, co się kiedyś wydarzyło. Skup się na tym, co możesz teraz zrobić lepiej, aby nie popełniać tych samych błędów. Jeśli coś ci nie wyjdzie, nie upadaj. Otrzep kolana i poszukaj innego rozwiązania.

10. Poświęć sobie czas - niech to będę drobne przyjemności każdego dnia albo chociaż raz w tygodniu. Pozwól sobie na robienie tego, co lubisz, co sprawia ci przyjemność i daje radość. 

Obserwuj mnie na:

INSTAGRAMIE 

Choć to pytanie może zabrzmieć banalnie, uważam, że każdy powinien choć na chwilę przysiąść i zastanowić się nad tą kwestią. 

Na co dzień otaczamy się wieloma ludźmi.  Jedni pojawiają się w naszym życiu mniej inni bardziej świadomie. Czasami nawet nie zastanawiamy się nad tym z kim mamy do czynienia, bo dane osoby po prostu są i tyle. 

Wszystko byłoby w porządku, gdyby nie fakt, że ludzie, którzy są wokół nas mają bezpośredni lub pośredni wpływ na nas. I choć z pozoru może nam się wydawać, że tak nie jest, to rzeczywistość jest nieco inna. Jesteś średnią pięciu osób, z którymi spędzasz najwięcej czasu. 

Jeśli masz przeczucie, że w Twoim życiu jest coś nie tak, że brakuje Ci motywacji, pozytywnego nastawienia, kopa do działania etc., to na samym początku przyjrzałabym się właśnie środowisku, w którym się obracasz. 

Ja osobiście już od dawna zwracam uwagę na to, kogo dopuszczam do siebie i w jakim stopniu. Jeśli moje wartości i podejście do życia nie współgra ze sobą, to oczywistym jest dla mnie, że takiej osobie nie będę poświęcała swojego czasu. Bo dlaczego miałabym tracić swoją życiową energię dla kogoś, kto tak na dobrą sprawę niczego nie wniesie do mojego życia? 

Pesymiści, według których po prostu się nie da

Najbardziej jestem chyba "uczulona" na ludzi, dla których najprostszą wymówką jest "ale przecież tego nie da się zrobić". Taka osoba już na samym początku daje mi sygnał, że po pierwsze, niezbyt jej się chce szukać np. jakichkolwiek rozwiązań i informacji, a po drugie nie potrafi szczerze powiedzieć dlaczego nie chce czegoś zrobić i wymiguje się słowami "nie da się". Ja najczęściej pokazuję takim ludziom, że właśnie, że się da i wtedy nie mamy o czym rozmawiać. 

W dzisiejszych czasach, kiedy mamy dostęp do internetu, kiedy wielu ludzi dzieli się swoją wiedzą i to w wielu przypadkach za darmo, nagrywa filmy, pisze pomocne treści, wskazuje drogę krok po kroku jak do czegoś dojść, jak rozwiązać dany problem, to tym bardziej poza "lenistwem" nie widzę żadnego innego argumentu. 

Tacy ludzie zawsze znajdą wymówkę na wszystko. Nawet jeśli człowiek chciałby takiej osobie w jakiś sposób pomóc, zmotywować, zachęcić, to nie, ta właśnie osoba znajdzie tysiące wymówek, aby czegoś nie zrobić. A mało tego, będzie jeszcze wielokrotnie zazdrościła innym, bo komuś się udało a jej nie. 

Ja wychodzę z założenia, że jeśli jakikolwiek człowiek coś zrobił, to nie ma czegoś takiego, że się nie da. Wszystko się da, trzeba tylko znaleźć na to sposób.

Pamiętam jak swego czasu próbowałam przekonywać takie osoby do zmiany myślenia i podejścia, do wprowadzenia choćby małych, pozornie nic nie znaczących zmian. Po którejś osobie z kolei dotarło do mnie, że tacy ludzie chyba lubią być "ofiarami" i tak naprawdę nie chcą niczego zmieniać. Muszą sobie tylko pomarudzić. 

Osoby wiecznie niemające czasu

Kolejni ludzie, z którymi niechętnie spędzam czas, to takie, które nie mają czasu dla mnie. I żeby nie było, ja rozumiem, że bywają w życiu momenty bardziej lub mniej stresujące, że czasami faktycznie brakuje dłuższej doby i każdy z nas zmaga się z własnymi problemami, jednak kiedy ktoś ma problem odezwać się po pół roku milczenia i wymówką jest dla niego brak czasu, to wybaczcie proszę, ale takich osób również nie potrzebuję w swoim życiu. 

Ja naprawdę staram się wiele rozumieć, aczkolwiek jeśli ktoś nie wykazuje żadnej inicjatywy kontaktu ze mną, to po co się pchać na siłę? 

Czasami jest tak, że pewni ludzie pojawiają się w naszym życiu w jakimś konkretnym celu, po to, aby nas czegoś nauczyć, albo abyśmy to my ich czegoś nauczyli i później takie osoby znikają. Nie warto w tym momencie pokładać dużych nadziei w takich ludziach i wierzyć, że coś się zmieni.

Ludzie widzący wszystko w czarnych barwach

Takich osób również unikam. Swoim pesymistycznym myśleniem przyciągają oni złe rzeczy i wydarzenia do siebie, a ja nie chcę, żeby takie myślenie i mi się udzieliło, bo mam w życiu więcej do zrobienia niż twierdzenie, że coś na pewno pójdzie nie tak.

Z ręką na sercu przyznaję, że mi CZASAMI zdarza się widzieć coś w czarnych barwach, ale jest to bardziej związane z wychodzeniem ze strefy komfortu aniżeli wiecznym przepowiadaniem porażki i tak, pracuję nad tym. 

Warto się tutaj zastanowić dlaczego pesymiści uważają, że czegoś się nie da zrobić, coś się nie powiedzie. Czy jest ku temu jakiś konkretny powód albo może zwyczajna wymówka, aby nie działać i nie iść naprzód?

Zamiast powiedzieć, że coś nie wyjdzie, według mnie lepiej najpierw samemu spróbować, dać z siebie wszystko, dowiedzieć się co i jak, zebrać odpowiednią wiedzę, konsekwentnie działać, i wtedy jeśli nie będzie efektów, zastanowić się nad tym co jest nie tak. Osoby, które przepełnione są negatywnymi myślami i podejściem nigdy nie sprawią, że Ty zaczniesz rosnąć. 

Państwo zazdrośni

Unikam też ludzi zawistnych, którzy zazdroszczą wszystkim dokoła i Wam też radzę od takich osób się odciąć. Tacy ludzie nie będą się cieszyli Twoim sukcesem i osiągnięciami, nie będą trzymali za Ciebie kciuków, a wręcz przeciwnie, będą Ci kładli kłody pod nogi, a nawet utrudniali życie. To jest kolejny przykład osób, w których jest negatywna energia, a my przecież takiej nie chcemy, prawda? 

Osoby, które uważają się za bogów

Ludzie, którymi również nie warto się otaczać, to osoby, które traktują wszystkich innych z góry. To one są najlepsze, najmądrzejsze, wszystko wiedzące, a cała reszta to klasa niższa. Jednym słowem, osoby wywyższające się również nie pojawiają się w moim życiu. Według mnie wszyscy jesteśmy ludźmi i każdy z nas ma prawo do życia po swojemu.

Wujek dobra rada

Takimi osobami też nie warto zawracać sobie głowy. Szczególnie, jeśli są to osoby, które najchętniej dawałyby różne rady, jednocześnie kompletnie nie znając się na danym temacie, bo i takich jest wszędzie całe mnóstwo. 

Ja ogólnie unikam osób, które mówią mi jak mam żyć. Zdecydowanie bardziej cenię sobie czyjąś opinię, ale nie radę. Bo jak ktoś może mi radzić jak mam żyć i postępować, nie będąc mną? Owszem, czasem zapytam bliskich osób, co by zrobiły na moim miejscu, ale na szczęście wszystkie te osoby zawsze powtarzają, że one nie są na moim miejscu i mogą mi tylko powiedzieć jakby one postąpiły, gdyby to ich dotyczyło.

W dzisiejszych czasach, szczególnie w internecie łatwo jest dawać rady, zwłaszcza osobom, których w ogóle się nie zna. Nie tędy droga. 

Wampiry energetyczne

To ostatnia i jedna z najgorszych grup ludzi, od których trzeba się trzymać z daleka. Wampiry energetyczne żyją naszą energią, wysysając ją z nas. Sprawiają, że nam przestaje się chcieć, tracimy siły i chęci, a one dzięki nam wzrastają. 

Osobiście poznałam jedną taką osobę w swoim życiu i na własnej skórze przekonałam się jak taki wampir energetyczny może wpływać na życie człowieka, w tym wypadku mnie, i nie życzę tego nikomu. Człowiek nagle staje się inną osobą. Taką "wyplutą", zniszczoną. Nagle nic się nie chce, brakuje pomysłów i sił, wszystko staje się drażniące, pojawiają się bóle głowy, przytłoczenie (...) To tylko jedne z wielu skutków przebywania w pobliżu wampirów energetycznych.

Jak widzicie, wymieniłam parę typów ludzi, których warto unikać, jednak nie zapominajcie o tym, że ja piszę to na podstawie własnego doświadczenia. Możecie się ze mną nie zgodzić i jak najbardziej to rozumiem.

Jestem przekonana o tym, że przykłady osób, które wymieniłam powyżej nie będą powodowały w nas ani pozytywnych emocji, ani nie będą dla nas motywacją ani kopem do działania. A przecież wszyscy chcemy być szczęśliwi, zadowoleni i spełnieni, prawda?

Kogo Wy byście dodali jeszcze do tej listy?

Witajcie!

Pierwszy post, który jest właściwie początkiem wszystkiego nigdy nie należy do najłatwiejszych i przyznam szczerze, że nawet nie spodziewałam się tego, że zacznę od recenzji kosmetyku marki Originis. 

Origins Original Skin Retexturing Mask with Rose Clay, to maska oczyszczająca, która przywraca blask cerze zmęczonej i poszarzałej.  

Zawiera śródziemnomorską glinkę różaną, kanadyjską wierzbownice i złuszczające mikrocząsteczki jojoby. Maska ta, według zapewnień producenta powinna oczyścić skórę, wyrównać jej koloryt i nadać blasku. 

Origins Original Skin Retexturing Mask with Rose Clay jest zamknięta w tubce o pojemności 75ml. Ma gęstą formułę, która sprawia, że aplikacja produktu jest dosyć łatwa. Produkt zawiera drobne i wyczuwalne drobinki, które wg mnie bardzo dobrze sprawdzają się jako delikatny peeling twarzy. 

To co zauważyłam, to to, że produkt jest wydajny. Wystarczy jego niewielka ilość, aby dokładnie pokryć całą twarz. Maska Original Skin Retexturing szybko zasycha, jednak nie ma drażniącego uczucia ściągania. 

Jak nakładam maskę?

Przede wszystkim przed aplikacją produktu dokładnie oczyszczam twarz. Następnie, na oczyszczoną cerę nakładam wspomniany wcześniej produkt i pozostawiam na około 10 minut wg zaleceń producenta. Po tym czasie nawilżam dłonie letnią wodą i rozpoczynam delikatny masaż twarzy opuszkami palców. Dzięki temu złuszcza się martwy naskórek. Następnie zmywam maseczkę wodą, osuszam skórę i nakładam ulubiony krem.

Maseczkę rozświetlającą z różaną glinką stosuję co trzeci/czwarty dzień. 

Jakie efekty zauważyłam po stosowaniu maski firmy Origins?

Po zmyciu maski skóra jest faktycznie oczyszczona. Czuć, że jest ona wygładzona i przyjemna w dotyku. Koloryt skóry jest wyrównany, cera rozświetlona.

Działanie maski oceniam na poziom bardziej niż zadowalający. Mam bardzo wrażliwą cerę i rzadko kiedy któryś z produktów mi jej nie podrażnia. W przypadku użycia maseczki rozświetlającej z glinką różaną śmiało mogę napisać, że na mojej skórze nie pojawiły się ani zaczerwienienia ani podrażnienia. 

Minusem tej maski jest jej cena. Ja zapłaciłam za nią 22,99 Euro. Myślę jednak, że jej wydajność nam to wynagradza. 

Mocno zawracam uwagę na produkty, które kupuję, tak więc poniżej przedstawiam skład i objaśnienie poszczególnych składników: 

Skład: